کتاب «شاعری» اولین اثر بازمانده از نظریه نمایشی یونانی و اولین رساله فلسفی موجود است که بر نظریه ادبی تمرکز کرده است.[3] در این متن، ارسطو شرحی از شاعری ارائه می دهد که به شعر و به معنای واقعی کلمه «هنر شاعرانه» اشاره دارد، که از اصطلاح «شاعر، نویسنده، سازنده» مشتق شده است. ارسطو هنر شعر را به درام منظوم (شامل کمدی، تراژدی، و نمایشنامه طنز)، غزل و حماسه تقسیم می کند.
